Վերջերս շատ են տարբեր որակումները հասարակության բարոյական արժեհամակարգի անկման վերաբերյալ: Բարոյականության լուրջ նահանջ կա գրեթե բոլոր ասպարեզներում՝ կրթություն, առողջապահություն, գիտություն, իրավական ոլորտ... շարքը կերկարի:
Ամենացավալին այն է, որ մեր հասարակության գերակշիռ մասը շատ լավ հասկանում, գիտակցում ու դրա արդյունքում նաև տառապում է՝ վկան լինելով բոլոր շերտերում առկա կեղծիքի, ստի, շողոքորթության, կաշառակերության... (շարքն էլի կերկարի):
Իսկ անհեթեթն այն է, որ խորքային ու վերջնական հաշվարկով համարյա ոչ ոք չի շահում՝ կաշառք վերցնող դասախոսն ստիպված է նույն "վերբերմունքը ցույց տալ" ոստիկանին, բժշկին, մի ուրիշ դասախոսի ևն:
Կոչեր շատ են հնչում՝ համախմբվել, միանալ, պայքարել, հաղթել...
Իմ կոչը մի փոքր այլ է՝ համախմբվել, միանալ, պայքարել, հաղթել... նույնը էլի, բայց այդ ամենը՝ սկսած սեփական ես-ի դեմ, մաքրվել առաջին հերթին ներսից՝ մտքով, հոգով, սրտով, գաղափարներով, ձգտումներով, ուրիշների նկատմամբ վերաբերմունքով՝ ՄԵՐ ԿՅԱՆՔՈՎ:
Լավագույն կոչն առանց գոչյունների է՝ անխոս, ՍԵՓԱԿԱՆ ՕՐԻՆԱԿՈՎ:
No comments:
Post a Comment